Even wat over de schildpad

Schildpadden behoren tot de oudste reptielen die ongeveer 250 miljoen jaar al dezelfde vorm hebben behouden.De meeste andere soorten dieren zijn in de loop der eeuwen wel veranderd van vorm. De grootse schildpad die ooit gevonden is, was 3,30 meter lang en het dier had een spanwijdte van 3,60 meter. Dat houdt in dat er gemeten is over de uitgetrokken poten, van links naar rechts. De schildpad behoort tot de orde der reptielen; een dier dat kruipt en verwant is aan de hagedis, de krokodil en -misschien niet geloven- ook aan de slang. Momenteel zijn er over de wereld ongeveer 350 soorten schildpadden bekend.

Je kunt schildpadden verdelen in landschildpadden, moerasschildpadden en zoetwater- / zeeschildpadden. Landschildpadden hebben klompvoeten, waarvan de tenen zijn vergroeid en je alleen de nagels kan zien. Moerasschildpadden hebben goede beweegbare poten met tussen de tenen zwemvliezen. Water- en zeeschildpadden hebben geen echte poten. Ze zijn vervormd tot grote dikke zwemvinnen.

De kop van een schildpad is vaak stomp en hoekig. De kaken zijn een rand hoornplaten, die ze gebruiken als twee messen. Je hebt onder de schildpadden twee soorten nekken. Sommige schildpadden hebben een nek die teruggetrokken kan worden onder het schild. Dieren met zo'n nek noemen we halsbergers. De tweede groep legt zijn kop en nek langs het schild. Deze dieren hebben een lange nek, zoals de slangenhalsschildpad. Dieren met zo'n lange nek noemen we halswenders. De zeeschildpad kan zijn kop helemaal niet onder zijn schild terugtrekken, omdat zijn kop te groot is.

Slangehalsschildpad,

Slangehalsschildpad, terug naar de homepageen halswender.