Rugschild (carapax)   Buikschild (plastron)
1. wervelschilden   1. keelschilden
2. ribschilden   2. armschilden
3. randschilden   3. borstschilden
4. nekschilden   4. buikschilden
5. staartschilden   5. beenschilden
    6. achterschilden

Schildpadden zijn reptielen, wat wil zeggen dat ze behoren tot de koudbloedige dieren, die zich alleen kunnen voortbewegen als de temperatuur hoog genoeg is voor ze. Als de schildpad zich opwarmt in de zon,dan kan hij de warmte voor een tijdje opslaan in zijn schild. Hierdoor kan hij zich bewegen en als het dier zich beweegt kost dat energie. Die energie kan hij aanmaken door te gaan eten.Voldoende eten houdt dan in dat het dier ook gaat groeien. In zijn eerste levensjaren groeit het dier het snelst. Maar dat wil niet zeggen dat hij daarna stopt met groeien; een schildpad groeit zijn hele leven, alleen is dat op latere leeftijd niet zo goed meer te zien.

Als het weer omslaat en het te koud wordt voor de schildpad, dan gaat het dier zich trager bewegen. Alles in de schildpad werkt dan langzaam en dat is dan voor het dier een teken dat de tijd is aangebroken voor de winterslaap.

Het dier graaft zich dan in in de modder op de bodem van het water of hij graaft zich een heel stuk in de grond.

In de winterslaap gaat de ademhaling van het dier langzaam en dat kost weinig energie, dus kan het dier teren op zijn reserves. Dat mag natuurlijk niet te lang duren, een paar maanden is te doen. Als de winter te lang duurt dan kost dat een hoop schildpaddenlevens. Voor de schildpad is het in de winter dus wachten op warmere tijden.

Teveel warmte kan de schildpad ook niet verdragen, het dier kan niet transpireren om de warmte kwijt te raken. De schildpad kan alleen maar afkoelen door in het water te gaan liggen of zich in te graven in het zand. De beste temperatuur ligt tussen de 20 en 35 graden Celsius.

De Mühlenbergschildpad is de kleinste waterschildpad met een carapaxlengte van negen centimeter. De grootste is de lederschildpad van twee meter lang en deze weegt ongeveer 600kg. De reus onder de landschildpadden is de Galapagosschildpad met een carapax lengte van 110 cm.

Er heeft ooit in een boek een verslag gestaan van een schildpad die gevangen was genomen in 1766. Ze was toen al volwassen en is na 152 jaar in 1918 overleden. En nog door een ongeluk ook.

Een Europese moerasschildpad is volwassen als ze 12 jaar is en kan ongeveer 100 jaar oud worden. Een modderschildpad wordt rond de 30 jaar.

Het eten van landschildpadden bestaat voor een groot deel uit plantaardig voedsel. Het verschilt wel per soort wat ze eten, want dieren die in het bos voorkomen eten andere dingen dan dieren die in warmere droge gebieden voorkomen.

Het wil niet zeggen dat ze alleen planten eten; een worm, slak of ander klein diertje dat hun pad kruist wordt heus wel gegeten.

Moerasschildpadden eten haast alleen maar dierlijk voedsel in hun eerste levensjaren, maar naarmate ze ouder worden eten ze ook waterplanten en ander plantaardig spul dat op of in het water ligt.

De meeste zeeschildpadden staan erom bekend dat ze op latere leeftijd alleen maar zeegras eten

 

Bij de voortplanting kruipt het mannetje op de rug van het vrouwtje en houdt zich dan met zijn voorpoten vast aan haar schild. Het verschil tussen een man en een vrouw is vaak gemakkelijk te zien, maar dan moeten de dieren wel enkele jaren oud zijn. Het mannetje is vaak een stuk kleiner en meestal heeft de man een holling in het buikschild, zodat hij gemakkelijker op de rug van de vrouw kan blijven zitten. Een man heeft ook een langere en dikkere staart.

Sommige soorten schildpadden houden er een heel liefdesspel op na, terwijl er ook soorten zijn die zich daar geen tijd voor gunnen en waarbij het mannetje zonder aankondiging op het vrouwtje gaat zitten. Daar is ze niet gelijk van gediend en ze probeert haar belager af te schudden door weg te lopen of weg te zwemmen. Maar de man blijft haar volgen en op een gegeven moment laat ze het dan toch toe en blijft ze staan. De man bijt haar soms wel in kop en voorpoten, om te zorgen dat haar staart en haar achterpoten onder het schild uitkomen zodat de paring kan beginnen.

Het duurt enkele weken voordat de eieren in de buik van de schildpad klaar zijn om gelegd te worden. Als het dan zover is gaat de schildpad een geschikte plek zoeken en dat is meestal in het warme zand, dat door de zon op de goede temperatuur wordt gehouden. Zo zie je weer dat de schildpad de zon niet alleen voor zichzelf nodig heeft, maar ook zeer zeker voor de eieren, dus voor het nageslacht.

Het vrouwtje van de zeeschildpad zoekt altijd naar het strand waar ze zelf uit het ei gekropen is. Dus als wij die rustgebieden gaan verstoren kan die schildpad geen eieren leggen en zal de soort op een gegeven moment uitsterven.

Het vrouwtje graaft een kuil met haar achterpoten. Als het zand te droog is dan plast ze er over heen zodat ze gemakkelijker kan graven. Naar gelang de grootte van de schildpad graaft ze een kuil om daar heel voorzichtig, soms met haar achterpoten dienend als schepnet, haar eieren in te stoppen. Het eieren leggen kost een hoop energie en kan best lang duren; een zeeschildpad doet er soms wel een hele nacht over.

Als alle eieren gelegd zijn dan maakt de vrouw het gat weer dicht en doet dat zo goed dat je er niets meer van ziet. Haar eieren mogen niet gevonden worden.

Als de natuur haar werk heeft gedaan dan komen de eieren na enkele weken uit. De babietjes kruipen niet in een keer uit hun ei. Ze hebben een soort tandje aan de bek zitten waar ze het ei mee kapot maken. Aan de onderzijde van de buik zit een opening en daar hangt een soort eierdooier aan. in de tussentijd dat het diertje uit zijn ei via het zand omhoog kruidt, verbruikt hij de voeding die in die dooier zit. Het is dus een soort etenszak, omdat het ongeveer twee dagen duurt voordat het diertje boven is.

Als hij deze moeilijke stap heeft doorstaan en boven is, is ook zijn buikje gesloten en moet hij zo snel mogelijk een veilige plek opzoeken. Vooral zeeschildpadden hebben het zwaar om uit hun nestje naar de zee te komen, want de afstand is enkele tientallen meters en daar tussenin zitten een hoop kapers op de kust. Vogels en andere roofdieren lusten wel een klein schildpadje dus het diertje moet letterlijk en figuurlijk rennen voor zijn leven.

Degene die het uiteindelijk redden zullen proberen om uit te groeien tot een volwaardige SCHILDPAD.