|
|
Deze schildpadsoort bestond reeds
in oeroude tijden. Met haar gewicht van meer dan 300 kilogram
herinnert deze reusachtige schildpad aan de reuzenschildpadden
uit voorhistorische tijden. Het vrouwtje is groter dan het
mannetje. Zij legt haar eieren in twee kuilen die zeer ver
van elkaar verwijderd liggen. Het schijnt dat zij hiermee wil
voorkomen dat haar gehele broedsel verloren gaat in het geval dat
één van de kuilen ontdekt wordt en de eieren vernield of
gestolen worden.
Nadat zij verse aarde in de kuilen heeft gedaan worden de eieren gelegd; de schildpadmoeder stopt er zand tussen zodat de eieren elkaar niet raken. Daarna maakt zij de kuilen zorgvuldig dicht en gaat weg om er nooit meer naar terug te keren. De eieren blijven dus alleen achter en komen uit zonder aanwezigheid van de schildpadmoeder.
In de zeventiende eeuw, toen de Galapagoseilanden ontdekt werden, waren de schildpadden er ongelooflijk talrijk. Maar weldra deden de schepen, die er voorbijvoeren, de eilanden aan om er schildpadden als levende voedselvoorraad mee te nemen. Één enkel schip had soms 500 exemplaren aan boord.De zeelieden vonden het schildpaddenvlees zo lekker dat in dertig jaar tijd 10.000 (tienduizend) dieren afgeslacht werden. Honderd jaar later waren verschillende ondersoorten volledig uitgeroeid. Het klinkt vreemd als je hoort dat deze dieren, die misschien wel tweehonderd jaar oud kunnen worden, in minder dan honderd jaar tijd bijna verdwenen waren. Nu zijn er op de Galapagoseilanden beschermende maatregelen van kracht. Deze maatregelen zorgen er voor dat de nog aanwezige schildpadden met rust worden gelaten!